Για πολλοστή φορά καλούμαστε να συζητήσουμε ένα ζήτημα που δεν απασχολεί κανένα πανεπιστήμιο στον κόσμο. Τους αιώνιους φοιτητές. Γιατί, αναρωτιέται κανείς, δε μπορεί να έχουμε αιώνιους φοιτητές, τώρα που κόπηκαν, είναι αλήθεια, πολλές παροχές που ίσχυαν επί σειρά ετών; Ενοχλεί κανέναν η ελευθερία του ατόμου να σχεδιάζει τις σπουδές του με βάση παραμέτρους της ζωή του;
Ας δούμε τέσσερα σημεία.
1: Το κόστος των φοιτητών. Σε μια χώρα όπου οι «δωρεάν» βασικές υπηρεσίες θεωρούνται ύψιστο δικαίωμα των πολιτών έχουμε χάσει κάθε δυνατότητα για λογική εκτίμηση οποιουδήποτε κόστους .Ναι, κοστίζουν οι αιώνιοι φοιτητές. Κοστίζουν σε διοικητικό βάρος (επανεγγραφές στα εξάμηνα, απροσδιόριστο και βαρύ φορτίο για διοίκηση και καθηγητές στις εξετάσεις, σχεδιασμός δυναμικότητας αιθουσών, σχεδιασμός βιβλιοθηκών και γενικά υποδομών σπουδών, και πολλά άλλα). Διότι οι αιώνιοι φοιτητές μετρώνται ως φοιτητές που οφείλουμε να εξυπηρετήσουμε ανά πάσα στιγμή. Το διοικητικό αυτό κόστος το πληρώνει το κράτος γιαυτό δε μάθαμε να το υπολογίζουμε. Έτσι πρέπει όμως να συνεχίσουμε;
Ας δούμε τέσσερα σημεία.
1: Το κόστος των φοιτητών. Σε μια χώρα όπου οι «δωρεάν» βασικές υπηρεσίες θεωρούνται ύψιστο δικαίωμα των πολιτών έχουμε χάσει κάθε δυνατότητα για λογική εκτίμηση οποιουδήποτε κόστους .Ναι, κοστίζουν οι αιώνιοι φοιτητές. Κοστίζουν σε διοικητικό βάρος (επανεγγραφές στα εξάμηνα, απροσδιόριστο και βαρύ φορτίο για διοίκηση και καθηγητές στις εξετάσεις, σχεδιασμός δυναμικότητας αιθουσών, σχεδιασμός βιβλιοθηκών και γενικά υποδομών σπουδών, και πολλά άλλα). Διότι οι αιώνιοι φοιτητές μετρώνται ως φοιτητές που οφείλουμε να εξυπηρετήσουμε ανά πάσα στιγμή. Το διοικητικό αυτό κόστος το πληρώνει το κράτος γιαυτό δε μάθαμε να το υπολογίζουμε. Έτσι πρέπει όμως να συνεχίσουμε;