Καλώς ήρθατε

Τελικά τι Πανεπιστήμιο θέλουμε;
Ο νόμος 4009/2011 γέννησε ελπίδες όχι μόνο στην πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Δεκαετίες διαφθοράς και συναλλαγής μεταξύ καθηγητικών φέουδων και συνδικαλιστών φοιτητοπατέρων φαίνονταν να μας αφήνουν ανεπιστρεπτί. Παρά τα προβλήματά του, έθετε τις βάσεις για λογοδοσία και διαφάνεια, χάραξη στρατηγικής για την ανώτατη παιδεία μέσω μιας ισχυρής ΑΔΙΠ, αλλά και μέσω ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Συμβουλίου, με εξωτερικά μέλη να βοηθούν στη χάραξη της στρατηγικής. Με άνοιγμα πρός την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, με στόχευση στην αριστεία, την καινοτομία και τη μεταφορά γνώσης στην κοινωνία και την οικονομία. Μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά που σιγά-σιγά περιμέναμε να γίνουν μόνιμα στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Σε περιβάλλον βαθύτατης κρίσης, ο πόθος όλων μας ήταν να γίνει επιτέλους το δημόσιο πανεπιστήμιο πόλος ανόρθωσης για τη χώρα. Σήμερα η κρίση βαθαίνει και οι ελπίδες μας για το Πανεπιστήμιο βαίνουν προς διάψευση. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο οπισθοχωρεί προς παλαιότερες εποχές που θα έπρεπε να ξεχάσουμε.
Τελικά τι Πανεπιστήμιο θέλουμε; Η πύλη αυτή φιλοδοξεί να γίνει τόπος φιλοξενίας και διαλόγου όλων εκείνων που ακόμη οραματίζονται, ακόμη ελπίζουν σε ένα διαφανές, λογοδοτούν, αριστεύον αλλά και αναστοχαζόμενο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Πανεπιστήμια: Ποιοί δεν θέλουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία; (του Γιώργου Μαυρωτά)

Στο νέο Πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που είδε το φως της δημοσιότητας προβλέπεται η κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. H ηλεκτρονική ψηφοφορία στα Πανεπιστήμια εισήχθη με τον νόμο 4009/2011 κι εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις εκλογές για τα Συμβούλια Ιδρύματος των Πανεπιστημίων με συντριπτικά ποσοστά συμμετοχής (μεγαλύτερα του 80%). Ο λόγος που χρησιμοποιήθηκε η ηλεκτρονική ψηφοφορία αντί για την συμβατική ψηφοφορία με κάλπη ήταν γιατί η διαδικασία της κάλπης εμποδιζόταν από τις γνωστές μειοψηφίες που δρουν στο Πανεπιστήμιο. Χωρίς δηλαδή την ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν θα είχαμε καθόλου ψηφοφορία καθότι τα επεισόδια και οι αρπαγές της κάλπης (που είδαμε και πρόσφατα στις φοιτητικές εκλογές) ήταν στην ημερήσια διάταξη. Φαίνεται ότι για κάποιους οι εκλογές πρέπει να γίνονται μόνο όταν το αποτέλεσμα τους αρέσει. Αργότερα η ηλεκτρονική ψηφοφορία εφαρμόστηκε και στις Πρυτανικές εκλογές δίνοντας την δυνατότητα να υπάρχουν υψηλά ποσοστά συμμετοχής.
Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δουλεύει ως εξής: Ο κάθε ψηφοφόρος λαμβάνει στο e-mail του έναν κωδικό πρόσβασης στο ηλεκτρονικό σύστημα ψηφοφορίας «Ζευς» το οποίο διατίθεται από έναν ανεξάρτητο φορέα, το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ). Ψηφίζει με πολύ απλό τρόπο που ακόμα κι ένα παιδί 6 χρονών θα τα κατάφερνε και τα αποτελέσματα παράγονται αμέσως με την λήξη της ψηφοφορίας.

Η κριτική που ασκείται από τους πολέμιους της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας ότι είναι διαβλητή, δεν ευσταθεί καθότι χρησιμοποιούνται πολύπλοκοι αλγόριθμοι κρυπτογραφίας ώστε από την μία να εξασφαλίζεται η ανωνυμία της ψήφου κι από την άλλη να υπάρχει απόλυτος έλεγχος της διαδικασίας. Επίσης η δυνατότητα του να ψηφίσει κάποιος όσες φορές θέλει και να μετράει μόνο η τελευταία του ψήφος, διαψεύδει τις αιτιάσεις ότι μπορεί κάποιος να υφίσταται εξωτερική επιρροή τη στιγμή που ψηφίζει ηλεκτρονικά (μπορεί να επανέλθει όποτε θέλει και να ψηφίσει ανεπηρέαστα).

Γιατί λοιπόν κάποιοι δεν θέλουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα Πανεπιστήμια και μάλιστα την χαρακτηρίζουν ως «τεχνοφασισμό»; Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι λόγοι: Ο πρώτος είναι ότι με την ηλεκτρονική ψηφοφορία χάνουν οι δυναμικές μειοψηφίες τη δύναμη που έχουν να επηρεάζουν και να αλλοιώνουν το αποτέλεσμα των εκλογών κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Ενίοτε μάλιστα να παίρνουν την κάλπη και να φεύγουν. Τα πανεπιστημιακά εκλογικά τμήματα δεν έχουν αστυνομία για την τήρηση της τάξης κι όποιος θέλει να επέμβει στη διαδικασία μπορεί να το κάνει πολύ εύκολα όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με την ηλεκτρονική ψηφοφορία δίνεται η δυνατότητα και στους πιο χαλαρούς (όχι στρατευμένους) ψηφοφόρους να ψηφίσουν χωρίς να αισθάνονται πίεση. Ψηφοφόροι οι οποίοι έχουν σαφώς λόγο αλλά δεν είναι ενταγμένοι σε παρατάξεις και θεωρούν ότι η συγκεκριμένη παλαιοκομματική διαδικασία έτσι όπως γίνεται δεν τους εκφράζει και προτιμούν την αποχή. Η συμμετοχή αυτής της «σιωπηλής» ψήφου, που δεν θα εκφραζόταν σε συμβατικές πανεπιστημιακές ψηφοφορίες, με την ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι δυνατή. Κι αν εκφρασθεί αυτή η «σιωπηλή» πλειοψηφία κινδυνεύει η παντοκρατορία των δυναμικών μειοψηφιών με τις κομματικές πλάτες, οι οποίες ποντάρουν ακριβώς σε αυτήν την αποχή.

Εν κατακλείδι, η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι απόλυτα ασφαλής και διευρύνει τη συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητά τους. Αυτή όμως η διεύρυνση της συμμετοχής για κάποιους είναι απευκταία γιατί θα χάσουν την εξουσία που αντλείται από την κομματοκρατία και την πελατοκρατία. Δύο παθογένειες από τις οποίες υποφέρει χρόνια τώρα το ελληνικό Πανεπιστήμιο.


ΠΗΓΗ: KontraNews 31.05.2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου